Öykü:BUSE’NİN GÖZ YAŞLARI(33)

BUSE’NİN GÖZ YAŞLARI(33)


Deli Osman,anız yakmaktan dolayı almış olduğu hapis cezasını çekmiş,tahliye olması için sayılı günleri kalmıştı.İki gün sonra çıkmaya hazırlanıyordu.”Burada geçirdiğim günlerin acısını,ben de o ibneden misli misli çıkartmazsam bana da deli Osman demesinler “diye içsel dünyasında hesaplaşmalara giriyordu,zaman zaman…

Hapishaneye ilk girdiği günlerde yaşadığı travmaları gözlerinin önüne getirdiğinde çok şiddetli ruhsal saplantılardan sonra üstüne üstlük;hapishane yaşantısının acımasızlığı da hoyratça üzerine binmeye başlayınca, kısa zamanda beynindeki çelişkilerden kurtulup kendisine yön çizmeye başlamış,hapishanenin kendine özgü, yasaların dışarıda kaldığı ortamında yerini pekiştirmişti…Burada da “deliliğin” raconunu ortaya koymakta gecikmedi.

İlk gün;demir parmaklıklar,üzerine kapanıp da dokuz nolu koğuşun içerisine girdiğinde artık dış dünya ile ilgisini kesmiş,içerinin baskıcı ortamında sahipsiz,kolu kanadı kırık bir zavallı gibi görmüştü kendisini…Koğuştaki esen rüzgarların soğuk etkisi, üzerine kara bir bulut gibi çökmüş,bir anlam verememişti gördüklerine…Koğuşta kesilen raconlar da neyin nesiydi…

Üst ranzada; sırtı, duvara yaslanmış olan pala bıyıklı, kara yağız, kel kafalı,yüzü çizik,kolları jilet yarası,pazılarını şişirmiş vaziyette oturan insanlık dışı adamın etrafında; diğer mahkumlar,korkudan saygı gösterisinde bulunmaya çalışıyorlar,onun her dediğini eksiksiz yapmaya özen gösteriyorlardı…Deli Osman,birkaç saatlik travma sonucunda kısa zamanda hemen kendisini toparlamış:

“ulan,bana da Deli Osman derler.Bu lakabı,kolay kolay elde etmedim.Ben kendimi ezdirecek kadar sünepe bir yaratık mıyım…Benim deliliğimi,bütün komşu köyler bile bilir…Eğer namımı burada da sürdürmezsem bana da o…cuğu desinler…Koğuşun ağasıymış,falan filan heç umurumda değil…” içsel hesaplaşmanın içerisine girerek meydan okumanın fırsatını kolluyordu…”

Öğlene kadar,Deli Osman’ın üzerine gidilmeyip,koğuşun raconunu kesen insanlık dışı maymun adam tarafından,yanındaki adamlara:

-Dokunmayın öğlene kadar dinlensin.Öğleden sonra hoş geldin faslına geçersiniz…O zaman anlar,bu zibidi neyin ne olduğunu…” emrini vermiş ve ardından kahkahayı atarak kırık dişleriyle korkunç görüntü ortaya koyan ağzını yukardan aşağıya doğru sonuna kadar açmıştı…Sanki ağzı yırtılacak gibiydi…Elinde büyükçe taşları olan tespiğini şakırdadıkça ortaya çıkan ses,sanki insanın kulak çeperlerini patlatıyordu…

Öğle yemeği yenmiş,raconcu başı,kendisini koğuşun ağası sanan maymun suratlı adam,oturduğu yerden:

-Ulan yeni gelen kuş,sökül bakalım,ayak bastı parasını.

-Param yok…

-Ne demek ulan param yok,ha..

-Olmayınca zorla mı yaratacağım…

Koğuş ağası geçinen maymun suratlı adamın Deli Osman’a yüklenmesi karşısında ; o da garbını almaya hazırlanıyordu."Burada birimiz fazlalık.Ben, yeniyim.Sen ise eskimişsin.Senİ tahtan indirmem,saltanatını yıkmam lazım " diye düşünmeye başlamış ilk saldırıyı yaparak savunmasına zemin hazırlamak istiyordu...

-Maden paran yok.Tüpün üstündeki demlenmiş olan çaydan servis yap bakalım.Seni ayak işlerinde kullanarak cezalandıracam,oldu mu lan..Beğendin mi yeni işini ha?..Ha ha ha ha...
Adam, gevrek gevrek gülmeye başlamış diğer taraftan da elindeki tespiğini göbeğinin üzerinde şakırdatmaya devam ediyordu...

Deli Osman,bir elinde üst üste duran demlikler,diğer elinde de bardak tepsisiyle koğuş ağasının yanına yanaşırken,ortada bir tuhaflık olduğu hemen sezinleniyordu.Koğuş ağası,bunun farkına varmıştı ama Deli Osman’nın acemiliğine yormuş:

-Ulan sen,çay servisi bile yapmasını daha bilmiyorsun...Çayları önce demliğin yanında dolduracaktın.Demliği niye buraya kadart getirdin ha.Senin adın ne bakalım?...

Deli Osman’ın bütün hıncı üzerindeydi...Planını gerçekleştirmek için zaman ve rakibinin zayıflığını iyi kollamıştı.Birden kükredi:

-Bana Deli Osman derler lan,koğuş ağası bozuntusu seni..

sözlerinin ardından demliğin içindeki kaynar suyu çayı ile birlikte maymun suratlı adamın suratına dökerken,diğer taraftan da içi boşalan küçük demliği,rakibinin kafasına gözüne vurmaya çalışıyordu..Adam,öyle bir feryadı figan ediyordu ki;koğuşun pencere camları bile sallanmaya başlamıştı.

-Yandım anam...Yandım anam..Yandım anam...

Maymun suratlı adamın yalaka takımından bir kişi,Deli Osman’a doğru hamle yapınca,demliği çenesine vurmasıyla demlik yamuldu..Yalaka adam ise:

-Aman çenem,vay dişlerim . diye ovunmaya başladı...

Deli Osman,panikleşen karşı tarafa ağırlığını hissetirmek için tehditler savurmaya devam ediyordu:

-Ulan sizleri ananızdan doğduğuna pişman etmezsem,bana da Deli Osman demesinler.Benim namımı duymayan kalmamıştı..Siz de duymuş oldunuz ne kadar belalı olduğumu...Bundan sonra buranın raconu benden sorulacak.İtiraz edeni yakarım ha.Bir koğuşta bir tane horoz öter.İkincisinin boynunu koparmak lazım...Var mı ulan itirazı olan?...

Koğuştakiler maymun suratlının saltanatının yıkılmasına çoktan razı olmuşlar,Deli Osman’ın tarafına geçmeye başlamışlardı bile...
Maymun suratlı adam,hala kıvranmaya devam ediyor,koğuşun yeni horozunun etrafında tavuk gibi döneleniyordu...

Bu olayın yaşanmasından tahliye olacağı güne kadar,içerdeki saltanatını sürdürmüş namı diğer koğuşlara kadar yayılmıştı.Diğer koğuşların ağaları, zaman zaman selam gönderiyorlar,holta saatlerinde bir araya gelip gövde gösterisinde bulunuyorlardı.

Cezası bittiğinde;demir parmaklıklar bu sefer dışarıya çıkması,özgürlüğüne kavuşması için sonuna kadar açılmış ve Deli Osman günlerdir ilk kez güneşin ışınlarıyla karşı karşıya geldiğinde gözleri,kamaşmış uzun süre öyle kalmıştı...Nice sonra gözlerini açıp da eski haline geldiğinde, arkada bıraktığı hapishaneye bakışlarını fırlatarak:

-Elveda.Bir daha ölmek var sana dönmek yok... diye öfkesini gösterdi...
Şimdi bir an evvel köyüne varıp,Ahmet efendi ile hesaplaşarak yarım kalmış işini tamamlamak için sabırsızlanıyordu...

(DEVAM EDECEK)