Buse'nin Göz Yaşları(63)

BUSE’NİN GÖZ YAŞLARI (63)



Resmi büyük görmek için tıklayın
Emine,teneffüste Amasya’dan kardeşi Şengül’ün göndermiş olduğu mektubu aldı.Tenha bir köşeye çekilip okumaya hazırlanırken,yanındaki sesle irkildi:

- Selam Emine, nasılsınız?

Dönüp baktığında Tugay’la göz göze geldiler. Uzun zamandır görüşemiyorlardı. Son zamanlarda imtihanların yoğunluğu altında sıkıntılı günler geçiriyorlardı, ikisi de. Arada bir görüşmüş olsalar da hal hatır sormaktan ileriye gidemiyor,şöyle bir rahatça oturup ya da Sivas’ın caddelerinde el ele dolaşıp dertleşemiyorlardı.

Emine, elindeki mektubu gösterip:

- Kardeşim yazmış. Doğrusu merak ettim. Pek mektup yazmazlardı ama.

Tugay:

- Hadi kantinin çay salonuna gidelim.Hem birer çay içeriz.Sen de bu arada mektubunu okursun,olmaz mı?..

- Tamam,senin dediğin olsun bakalım,Tugay.

Boş bir masaya geçip oturdular.Emine,elinde ağzı okul idaresi tarafından açılmış olan zarfın içerisinden; mektubu,parmaklarıyla çekti aldı.

“Sevgili Emine abla’cığım!..

Nasılsınız? Size uzun zamandır ilk defa mektup yazdığım için beni bağışla…Her ne kadar mektup yazmayı beceremesem ya da sevmemiş olsam da sana olan sevgimiz ve bağlılığımız çok güçlü bir şekilde devam etmekte.

Bizleri soracak olursan; hepimiz de çok iyi olup selamlarımızı iletiyoruz. Tabi merak ettiğin en önemli konu; derslerimizin nasıl olduğu, değil mi?Benim derslerim oldukça iyi.Yarı yıl tatilinde karneme zayıf gelmeyeceği gibi takdirname bile almayı düşünmekteyim.

Songül’ün dersleri de oldukça iyi. Sen, hiç merak etme abla’cığım, onunla ben gerektiğinden de fazla ilgilenmekteyim. Bizim derslerimiz konusunda gözlerin arkada kalmasın.

Abla’cığım, annemi soracak olursan o da çok iyi .Artık eskisi gibi canı sıkılmıyor.Merak ettin değil mi, ne demek istediğimi?Onun başında öyle tatlı bir uğraş var ki sorma gitsin.Bak, sana sürpriz olacak yazacaklarım var.Yanımızda kim var,tahmin et bakalım.Edebildin mi?Aklına gelmedi değil mi!..Yeğenimiz Tamer yanımızda!..Tam iki ayı geçkindir onunla birlikteyiz.Ayrıca merak edecek olursan;iki ay öncesi eniştemin hastalığı nedeniyle refakatçi olarak Ankara’ya gitmesi gerekiyordu.Onun için kendisi dönene kadar yeğenimiz Tamer’i bakmamız için yanımıza bıraktı.İyi ki de bıraktı.Evimiz neşeyle doldu.Onunla günlerimiz daha bir farklı geçiyor.Adeta mutluluktan havalara uçmaktayız.Yalnız iki ay geçmesine rağmen bir türlü annesizliğe alışamadı yeğenimiz.Bu aralar da oldukça hırçınlaştı. “Annem, ne zaman gelecek?” diye ağlayıp duruyor. Doğrusu biz de ablamızın durumunu merak etmeye başladık. Eniştem iyi oldu mu yoksa olmadı mı, onu da bilmiyoruz. Köyden de haber alamadık. Burada eniştemin bacısı Selma kocada. Onun da adresini bilmiyoruz ki gidip soralım…

Neyse abla, senin kafanı ablamın durumuyla karıştırmış olmayayım şimdi. Okullar tatil olup da sen geldiğin zaman inşallah bir çözüm yolu bulur, öğreniriz…

Ablacığım, burada istemeyerek satırlarıma son verirken sevgiyle kucaklar,ellerinden ve yanaklarından öperim.

Ayrıca annemin ve kardeşim Songül’ün sana hasret dolu selamlarımı var. Songül sabırsızlıkla yolunu beklemekte.

Karne tatilinde buluşmak üzere hoşça kal…Kardeşin Şengül…”

Mektubu okuyup bitirdiği zaman pek sevinemedi.Az da olsa hüzün bulutları sardı üzerini..Yüzünün farklılaştığını gören Tugay,bir şeyler sormak gereği duydu içinden:

-Ne oldu, Emine? Haberler kötü mü yoksa?

- Kötü değil ama pek de iyi de değil!..

-Neden?

-Neden olacak,eniştem hastalanmış.Ankara’ya ablamla birlikte gitmişler.Giderken ablam,bir yaşındaki bebeğini bizim eve bırakmış,annem baksın diye.İki ayı geçkin de dönmemiş,haber de yok.Çocuk da ağlayıp sızlanmaya başlamış.İşler karışık yani senin anlayacağın.

-Hımmm. Gerçekten öyle. Yeğenin adı neydi?

- Tamer.

- Güzel bir isim koymuş ablanız…

-Ablan, hangi köye gelin gitmişti? Olmazsa karne tatilinde birlikte köye gidip öğrenebiliriz, eniştenin ve dolayısıyla ablanın durumunu,olmaz mı?

-Işıklı köyüne satılmıştı benim ablam. Oraya gelin gitmedi maalesef…

-Nasıl yani?Anlayamadım.

-Senin anlayacağın,karısı ölmüş köyün en zengin adamına okuldan alınıp babam tarafından satıldı,benim melek yüzlü ablam.Zavallı gençliğinin baharında yaşamı zehir oldu,bir hiç uğruna.Gerçi babamın da sonu çok geçmeden berbat oldu.Kaza kurşunuyla kim vurduya gitti.Kötüler,demek ki er ya da geç karşılığını görüyor bu dünyada…

Tugay’ın kafası allak bullak oldu.İki yıl öncesi papatya pastanesinde karşılaştığı sevgilisi Buse geldi gözlerinin önüne.İkinci karşılaşmalarıydı o zaman.Birincisinde birbirlerine ilanı aşkta bulunmuşlar,aşkları kök salmadan ikinci karşılaşmalarında her şey alt üst olmuştu.O zaman sevgilisi Buse:

“Bak,Tugay,karnımdaki şişkinliği görüyorsun değil mi?Bu,sevmediğim adam tarafından olacak olan bebek işte.Onun için aramızdaki aşkı unutmalayız…Elveda!...” sözlerini anımasadı.Şüphe bulutları da etrafında dönmeye başlayınca,aniden:

-Ablanın adı neydi,Emine?

Tam o esnada ders zili bütün şiddetiyle çalmış, öğrencilerin sınıflara girmek için yapmış oldukları devinimle sorunun cevabı askıda kaldı.

- Hadi iyi dersler.

-Sana da…

Birbirlerine el sallayıp ayrıldılar…Emine’nin kafası karma karışıktı…Acaba ablası Buse’nin de başına kötü şeyler geldiyse…

Sonra da :

- Aman canım ben de çok karamsar düşünmekteyim . diye sızlanıp durdu.


(DEVAM EDECEK)